در اینجا قصد دارم تا مطالبی در مورد دسته ای از تکنیک های آی کی دو که "کوکیوناگه (kokyu nage) "   نامیده می شوند ارائه کنم.

   در آی کی دو "کوکیوناگه" به گروهی از تکنیک ها اطلاق می گردد که تنفس صحیح و هماهنگی کامل با حریف در اجرای آنها نقش بسیار مهمی را ایفا می کند. شاید اگر بخواهیم یکی از سخت ترین تکنیک های آی کی دو را نام ببریم، یکی از اولین انتخابها تکنیک هایی باشند که در دسته "کوکیو ناگه" قرار دارند. این دشواری چه در آموزش و تفهیم این تکنیک ها و چه در یادگیری آنها به چشم می خورد. برای یادگیری و اجرای صحیح و موثر یک تکنیک "کوکیوناگه" تمرین و زمان زیادی لازم است.

  از نظر من تکنیک های "کوکیوناگه" نماینده و نشان دهنده تمام آموزشها و فلسفه آی کی دو بطور یکجا و در کاملترین شکل ممکن آن هستند. شاید جمله اخیر را یک بزرگنمایی تلقی کنید، اما کافی است تا کمی به جزئیات تکنیک های کوکیو ناگه بپردازیم، در نهایت خواهید دید که "کوکیو ناگه" نهایتآی کی دو است".

از خصوصیات بارز تکنیک های کوکیوناگه می توان به موارد زیراشاره کرد:

1- در بسیاری از تکنیک های "کوکیوناگه" تماس با حریف به حداقل میزان ممکن کاهش پیدا می کند، این تماس در دو وضعیت وجود خواهد داشت. حالت اول زمانی است که حریف خود اقدام به گرفتن اوکه کرده باشد. در این حالت از این تماس تنها برای هدایت حریف و تغییر جهت نیروی او در مسیر مورد نیاز اوکه استفاده می شود .این تغییر مسیر نیرو و هدایت توسط اوکه بشکلی انجام می گردد که نهایتا منجر به بی تعادل شدن یا پرتاپ شدن مهاجم می گردد. حالت دوم زمانی است که تماس با حریف فقط در یک لحظه کوتاه قابل مشاهده باشد. این حالت زمانی رخ می دهد که اوکه با حرکت به نقاط و موقعیت های ضعف مهاجم او را بی تعادل کرده (فقط حرکت و جابجایی اوکه باعث بی تعادلی مهاجم می شود) و فقط با یک حرکت موجب پرتاب یا زمین خوردن مهاجم (رساندن به بی تعادلی کامل) می شود.

2- تماس با حریف در "کوکیوناگه" در حداقل میزان ممکن انجام می شود، حال آنکه اجرای صحیح تکنیک می تواند بطور شگفت آوری بر روی حریف تأثیر داشته باشد.

3- در تمامی تکنیک های کوکیوناگه تنفس نقش اساسی دارد. تخلیه بموقع نفس، تأثیر تکنیک را بطور شگفت آوری افزایش می دهد. شاید بتوان گفت تخلیه نفس به مفهوم فعال سازی نیروی "کی" را در یک لحظه مناسب باشد.

4-  در اکثر تکنیک های کوکیوناگه قرار گرفتن در موقعیتی از بدن حریف که او را به بی تعادل شدن برساند بسیار مهم است (نظیر رسیدن به ناحیه شی کاکو (مثلثی) در پشت بدن که دستیابی به آن حریف را در وضعیت آسیب پذیری بالایی قرار می دهد. در واقع بشکلی با حرکت و مسیر حرکت حریف هماهنگ می شویم که در نقطه ای و موقعیتی قرار بگیریم که حریف کاملا بی تعادل و بی دفاع باشد. این وضعیت معمولا با استفاده ایریمی (واردشدن) یا حرکاتی نظیر آن بدست می آید.

 5- مثل تمامی تکنیک های آی کی دو  هر چه حریف نیروی بیشتری برای حمله استفاده کند، آسیب بیشتری خواهد دید. چرا که تکنیک "ناگه" یا "پرتابی" محسوب می شود. پس هر چه نیروی بیشتری از جانب مهاجم اعمال گردد به همان نسبت با پرتاب یا زمین خوردن شدیدتری روبرو خواهد شد. نیرویی که مهاجم وارد می کند برای پرتابش استفاده می شود. فقط جهت این نیرو توسط اوکه و به دلخواه او تغییر می کند.

6- زیرکی در اجرای تکنیک های کوکیوناگه بشدت قابل مشاهده است. شما حریف را دعوت می کنید که به مسیری برود که شما می خواهید، حال آنکه خودش نمی داند به مسیری رفته که شما برایش در نظر گرفته اید. شما با جابجا شدن هایی ساده خود را به مرکز جهان مهاجم تبدیل می کنید و در نهایت در یک لحظه مهاجم به مسیری می رود که شما برایش برنامه ریزی کرده اید.

• تمام موارد فوق از "کوکیوناگه" تکنیکهایی زیبا اما دشوار می سازد.

 "کوکیوناگه" ارائه کننده فلسفه هماهنگی در آی کی دو است. چرا که شما برخوردی با مهاجم صورت نمی دهید، تنها با حریفتان هماهنگ می شوید. شما به حریف نیرو وارد نخواهید کرد، فقط خشونت او را به سمت صلح هدایت می کنید. حریف شما دردی را تجربه خواهد کرد که خود قصد داشته به محیط پیرامونش ارائه کند و نه بیشتر از آن و مگر فلسفه آی کی دو جز این است.

• "کوکیوناگه" ارائه کننده استفاده و کاربرد نیرو "کی" و تنفس است. مگر نه اینکه بسیاری نفس را عین "کی" و "کی" را از نفس جدا نمی دانند. اجرای کوکیوناگه مقدور نیست مگر با تنفس صحیح و هماهنگ.

 "کوکیوناگه"  ارائه کننده جابجایی ها و گامهایی زیبا و هماهنگ است تا رسیدن به موقعیتی که شما در آن موقعیت در اوج تعادل هستید و مهاجم در نهایت بی تعادلی.

• "کوکیوناگه" ارائه کننده زیرکی و چالاکی است. هماهنگی بین خلاقیت ذهن و توانایی جسم که در یک لحظه بهم می پیوندند و این پیوند چنان نزدیک است که تفکیک ایندو از هم را غیرممکن می سازد.
• برای همین است که یادگیری کوکیوناگه و اجرای صحیح آن نیازمند تمرینی طولانی مدت و مداوم است. شاید همه تمریناتی که می کنیم برای این باشد که روزی بتوانیم یک تکنیک "کوکیو ناگه" را بشکل صحیح آن اجرا کنیم. شاید کوکیوناگه چکیده همه تمرینات و باورهای ما در آی کی دوست.

 برای همین است که من کوکیوناگه را نهایت آی کی دو می دانم.